Muaf

Akşam yine sarıldı boynuma
Serin bir ayrılık vakti zaman
Bakışların gezinir hala sokağımızın aralığında
Ayak izlerin sensiz kalır
Gidişler hep hüsran yüklüdür ya
Yüklendim hüsranları, gidiyorum…

Bir bilinmeyenli denklemdi, çözemediğimiz
Sırf bu yüzden sene tekrarı yapmaya razıydık
İşte yine bir ayrılığın arifesindeyiz
Saatler inatla gitmeni bekliyor
Ellerin uzağımda kalınca, birden karanlık basıyor
Afakanlarla boğuşuyor varlığım

Hiçbir söz söylemeden bitiriyoruz işte
Nedensiz, niyesiz, niçinsiz, sorgusuz, sualsiz
Git işte bitir, çek kapıyı, bitti zannet
Küslük yok pişmanlık yok, sen de yok ol, git

Sarılmalıyım oysa hayaline
Yaşatmalıyım seni
Fakat bu ilişkide muaf olan taraftım
Ve sen iki kere gitmelisin şimdi

Osman Coşkun
Kayıt Tarihi : 18.1.2008 02:14:00