Kitap Haftası: 10 Kitapta Hayatın Bütün Halleri

10 kitaplık bu yazı, insanın kendini bulma yolculuğunu anlatıyor. Son durakta ise Zehra – Aşkın Peşinde Bir Ömür, bir yazarın kalbinden doğan aşkın romanı olarak yerini alıyor.

Yayınlanma Tarihi : 30 Kasım 2025, 12:00

Kitap Haftası: 10 Kitapta Hayatın Bütün Halleri

Arkadaşlar, dostlar ve dahi Romalılar merhaba…
Bir hafta daha geçti, elimde yine kahve, önümde kitaplarla dolu bir masa.
Bazen düşünüyorum: kitap okumak bir ihtiyaç değil, bir nefes alma biçimi.
Kimimiz kalabalıktan kaçmak için okur, kimimiz kendine dönmek için.
Benim içinse kitap, bir aynadır — bazen yüzümü, bazen içimi gösterir.

Bu hafta sizlerle 10 kitaplık bir yolculuğa çıkmak istiyorum.
Kimi aşkı, kimi yalnızlığı, kimi de insanın içindeki savaşı anlatıyor.
Her biri bende bir iz bırakmış, düşüncelerimi, duygularımı şekillendirmiş kitaplar.
Ve sonuncusu… o artık benden bir parça: Zehra – Aşkın Peşinde Bir Ömür.

1. Simyacı – Paulo Coelho

Simyacı, herkesin kendi hazinesini aradığı bir masal aslında.
Santiago’nun yolculuğu, hepimizin içsel serüveniyle örtüşür.
Kimi o hazineyi bir insanda bulur, kimi bir şehirde, kimi kendi kalbinde.
Coelho’nun sade ama büyülü dili bize şunu hatırlatır:
“Gerçek hazine, yolculuğun kendisidir.”

Ben bu kitabı ilk okuduğumda, o “evren seninle iş birliği yapar” cümlesine takılıp kalmıştım.
Yıllar sonra dönüp baktığımda fark ettim: evren iş birliği yapmaz, sen kendinle barıştığında evren sana kapılarını açar.
Simyacı, içsel dönüşümün en zarif sembollerinden biri.
Bir defa değil, birkaç kez okunmalı. Çünkü her okuduğunda başka bir sen okuyor olacaksın.

2. Dönüşüm – Franz Kafka

Bir sabah uyanıyorsun ve artık eski sen yoksun.
Gregor Samsa’nın böceğe dönüşmesi, bana hep şu duyguyu hissettirmiştir:
Toplumun kalıplarına sığmadığında, seni yok sayarlar.
Kafka’nın dili soğuktur ama ruhunu yakar.
O yalnızlığı, o kabullenilmemeyi, o sessiz çığlığı satır satır hissedersin.

Dönüşüm, aslında modern insanın trajedisidir.
İş, aile, toplum, para… her biri birer kafes.
Bu roman, o kafesin içinden yazılmış bir mektuptur.
Bir gün kendini “başkalarının beklentileri” içinde kaybettiğini hissedersen, Kafka’yı aç.
Gregor’un sessizliğinde kendi sesini bulacaksın.

3. Küçük Prens – Antoine de Saint-Exupéry

Küçük Prens, görünürde çocuk kitabı ama aslında bir felsefe kitabıdır.
Bir çocuğun gözünden bakarız ama her cümle yetişkinliğe tokattır.
“Büyükler sayılara bayılırlar,” der Küçük Prens.
Haklıdır da… biz büyüdükçe anlamı, sevgiyi, sadeliği kaybederiz.

Benim için bu kitap, minimalizmin edebi karşılığıdır.
Az sözle çok şey anlatır.
Bir çiçeği sevmenin sorumluluğunu öğretir.
Bir gezegen kadar yalnız olmanın ne kadar insanca olduğunu hatırlatır.
Okuduğum her defasında kendime şunu sorarım:
“Ben yetişkin mi oldum, yoksa çocukluğumu unuttum mu?”

4. Suç ve Ceza – Fyodor Dostoyevski

Dostoyevski, insan ruhunun anatomisini yapar.
Raskolnikov’un vicdanı, aslında hepimizin içinde yaşayan o gri bölgedir.
“Suç işledim ama neden?”
Bu sorunun cevabı kitapta değil, insanda gizlidir.

Ben bu romanı okurken kendi vicdanımın çınladığını duydum.
Çünkü bazen iyi olmanın da bedeli vardır.
Suç ve Ceza, sadece bir roman değil, bir yüzleşmedir.
Kendinle, inançla, insanlıkla…
Bu kitabı bitirdiğinde bir suçlu gibi değil, bir insan gibi düşünürsün.
Ve o an fark edersin: en büyük ceza, kendini affedememektir.

5. Körlük – José Saramago

Bir şehirde herkes kör olur ama kimse gerçeği göremez.
Saramago burada sadece bir felaketi değil, insanın ahlaki çöküşünü anlatır.
Körlük, insanlığın aynasıdır.
Görmek için göz gerekmediğini hatırlatır.

Bu roman bana hep şu hissi verdi:
“Uygarlık, çok ince bir ciladır. Kazıyınca altından barbarlık çıkar.”
Okurken rahatsız olursun ama iyi ki olursun.
Çünkü rahatsızlık, farkındalığın ilk basamağıdır.
Körlük, her çağda yeniden okunması gereken bir uyarı metnidir.

6. Martin Eden – Jack London

Martin Eden, bir yazarın kendi kaderiyle boğuşma hikâyesidir.
Bir işçi sınıfı gencinin, kalemiyle sınıf atlama mücadelesi…
Ama asıl savaş dışarıda değil, içindedir.

Ben bu romanı her okuduğumda, kendi yazarlık yolculuğumu düşünürüm.
Yazmak bazen özgürlük, bazen hapishanedir.
Martin Eden, “başarmak” kelimesinin ardındaki yalnızlığı gösterir.
Yaratıcı yazarlıkla uğraşan herkes bu kitabı okumalı.
Çünkü bu roman, yazmanın romantik değil, trajik tarafını anlatır.

7. Hayvan Çiftliği – George Orwell

Bir çiftlik, bir devrim, sonra bir diktatörlük…
Orwell, kelimeleriyle bütün sistemleri yerle bir eder.
“Bütün hayvanlar eşittir ama bazıları daha eşittir.”
Bu cümle, tarih boyunca hiç eskimedi.

Ben bu kitabı her okuduğumda şunu düşünürüm:
İktidar, bir insanı değil, insanlığı değiştirir.
Hayvan Çiftliği, gücün yozlaşma biçimidir.
Ve bazen en masum ideallerin, nasıl kabusa dönüştüğünü gösterir.
Bugün yaşadığımız dünyayı anlamak için Orwell’i yeniden okumalıyız.

8. Olan Biteni Kaçırma Keyfi – Svend Brinkmann

Modern çağın temposuna meydan okuyan bir kitap.
Svend Brinkmann, “daha çok yap, daha çok çalış” diyen sisteme sessiz bir başkaldırıyla cevap verir.
“Dur. Nefes al. Bir şeyleri kaçırmaktan korkma.”

Ben bu kitabı okuduğumda, sosyalist minimalizm kavramımın şekillendiğini fark ettim.
Çünkü gerçekten, azla da çok olunabiliyor.
Brinkmann, mutluluğun bir hedef değil, bir varoluş biçimi olduğunu anlatıyor.
Olan Biteni Kaçırma Keyfi, üretmekle tükenmek arasındaki çizgide yürüyen herkesin el kitabı olmalı.
Bu çağda en büyük lüks, hiçbir şey yapmadan oturabilmektir.

9. Yalnızız – Peyami Safa

Peyami Safa, insan ruhunu cerrah hassasiyetiyle açar.
Yalnızız, bir karakterin değil, bir toplumun romanıdır.
Samim, adının ironisini taşır: dürüstlüğüyle, arayışıyla, çıkmazlarıyla.

Bu roman bana hep içsel bir sessizliği hatırlatır.
Yalnızlık, çoğu insan için bir eksikliktir ama bana göre bir armağandır.
Yalnızız, insanın kendini bulma sürecinin en edebi halidir.
Bir gün kendi iç sesin seni rahatsız ederse, bu kitabı aç.
Çünkü bazen en iyi konuşmalar, sessizlikte yapılır.

10. Zehra – Aşkın Peşinde Bir Ömür

Benim için Zehra, bir roman değil, bir ömürlük yolculuktu.
Yıllarca içimde taşıdım onu. Bazen bir bakışta, bazen bir susuşta saklı kaldı.
Bazen bir cümlenin kıyısına oturdu, bazen bir rüyanın içinde bana baktı.
Ve sonunda yazıya döküldü — kanımdan, kalbimden, yaşadıklarımdan süzülerek.

Aşkı anlatmak kolay değil.
Ama ben Zehra’da sadece aşkı değil, bekleyişi, sabretmeyi, fedakârlığı, kaderle inadı anlattım.
Bu romanı yazarken, kendimi defalarca sorguladım:
“Sevmek, sahip olmak mıdır, yoksa özgür bırakmak mı?”

Benim için cevap nettir:
Gerçek aşk, sahip olmaktan değil, saygı duymaktan geçer.
Zehra, bir kadının adı değil; bir vicdan, bir dua, bir yemin.
Bir erkeğin kalbinde yıllarca taşımaktan vazgeçemediği bir ışık.

“Ve Tanrı altı günde yarattı bütün kâinatı,
Yedinci gününü sana ayırdı.
Durdu…
Düşündü Tanrı...
Onca yeşilin bir anlamı olmalıydı…
Ve Tanrı gözlerini yarattı...”

Bu satırlar, romanın kalbidir.
Zehra’nın gözlerinde hem Tanrı’nın sabrı hem insanın acısı var.
Bu kitapta ben sadece bir hikâye yazmadım, bir ruhu kâğıda döktüm.
Aşkın peşinde bir ömür süren herkesin, bir gün kendi Zehra’sını bulmasını diledim.

Zehra’yı yazarken yandım; sen okurken belki hissedeceksin.
Ama bazı yangınlar vardır ki, yakmaz — aydınlatır.
Bu roman, o ışığın hikâyesidir.

Romanım artık Trendyol’da satışta.
Bu yolculuğa sen de katılmak istersen,
linki buraya bırakıyorum: Trendyol – Zehra Aşkın Peşinde Bir Ömür

Son Söz

Bu 10 kitap, bir haftalık bir okuma planı değil, bir yaşam pusulası.
Kimisi insanı kendine döndürür, kimisi hayata.
Kimisi sabrı öğretir, kimisi vazgeçmeyi.
Ama hepsi bir şekilde sana ayna tutar.

Kitap okumak bir eylem değil, bir devrimdir.
Bir kitabı bitirdiğinde sen değişirsin.
Ve bir insan değiştiğinde, dünya da azıcık yerinden oynar.

Bir sonraki yazıda görüşmek üzere.
Diğer içeriklere de göz atın.
Bu blog bağımsız bir platformdur ve desteklerinizle ayakta duruyor.
Bildirimleri açmayı unutmayın.